මේ වන විට ලෝකයේ බොහෝ දෙනා පීඩාවට පත් වී ඇති මෙම අම්ල පිත්ත රෝගය බටහිර වෛද්‍ය ක්‍රමය අනුව ගැස්ට්‍රයිටීස් ලෙස හදුන්වයි. ඈත අතීතයේ තිබූ සමාජ ආර්ථික රටාව සමග මිනිසා ගෙවූ දිවියේදී ගත් ආහාර අනුව මෙවැනි රෝග වලට ගොදුරු වීමේ සම්භාවිතාවය අඩුවිය. නමුත් අද වන විට ලෝකයේ පවතින අති ධාවනකාරී, අධි පරිභෝජනකාරී ක්‍රියාවලිය නිසා ලෝකයේ බොහෝ දෙනා මෙම රෝගය සදහා ගොදුරැ වී තිබේ. මෙහි දී සිදුවන්නේ ආමාශයේ ප්‍රදාහ තත්වයක් ඇති වීමයි. වැඩි වේලාවක් ආහාර නොගෙන සිටීම නිසා ආමාශය තුළ ආමාශික යුෂ එකතු වීම හේතුවෙන් ආමාෂික බිත්ති මත බිබිලි හට ගෙන තුවාල වී දැවිල්ල ඇති වීම මෙම රෝගී තත්ත්වය උත්සන්න වේ.

මෙහි රෝග ලක්ෂණ කෙටි කථාංගයක් ලෙස හෝ දිගු කාලයක් විය හැකිය. රෝග ලක්ෂණ නොතිබිය හැකි නමුත්, රෝග ලක්ෂණ ඇති විට වඩාත් සුලභ වන්නේ ඉහළ උදර වේදනාවයි. ඔක්කාරය හා වමනය, ඉදිමීම, ආහාර රුචිය නැතිවීම සහ අජීර්ණ වැනි වෙනත් රෝග ලක්ෂණ වේ. සංකූලතා වලට ආමාශයේ ලේ ගැලීම, ආමාශයේ වණ සහ ආමාශයේ පිළිකා ඇතුළත් විය හැක. ස්වයං ප්‍රතිශක්තිකරණ ගැටළු හේතුවෙන් විටමින් බී 12 ප්‍රමාණවත් නොවීම නිසා අඩු රතු රුධිර සෛල ඇතිවිය හැක. මෙය අනර්ථකාරී රක්තහීනතාවය ලෙස හැඳින්වේ.

මේ රෝගය සදහා හේතු වන ප්‍රධාන හේතු අතර දීර්ඝ කාලයක් කුසගින්නේ සිටීම, ඇස්ප්‍රීන් වැනි බෙහෙත් නිතර භාවිතය, අධික ලෙස මත්පැන් භාවිතය හා මානසික ආතතිය ගත හැකිය. රෝගය වැළැක්වීම යනු රෝගයට හේතු වන දේ වළක්වා ගැනීමයි. වේලාවට ආහාර ලබා ගැනීම, මත්පැන් භාවිතයෙන් ඇත් වීම හා මානසික තෘප්තිමත් භාවය මෙයින් වැළකී සිටීමට හේතු වේ. වැළකී නොසිටීම පිළිකාවක් දක්වා වර්ධනය වීමට හේතු වේ.

ගැස්ට්‍රයිටිස් ලොව පුරා මිනිසුන්ගෙන් අඩකට පමණ බලපාන බව විශ්වාස කෙරේ. 2013 දී දළ වශයෙන් මිලියන 90 ක් පමණ නව රෝගී තත්වයන් වාර්තා විය. මිනිසුන් වයසට යත්ම රෝගය බහුලව දක්නට ලැබේ. එය, ඩුඕඩෙනයිටිස් ලෙස හඳුන්වන බඩවැල්වල පළමු කොටසේ සමාන තත්වයක් සමඟ 2015 දී 50,000 ක් මිය ගියේය.